Primeiro oín aos paxaros cantas coas súas melodiosas voces, de súpeto sentín os raios de sol que acariñaban a miña cara. Ao ir despertándome pouco a pouco empecei a escoitar uns asuvios que me resultaban algo familiar.
Cando conseguín poñerme en pé e abri-la porta decateime de que por fin estaba na peculiar e fermosísima Penedela.
E todo o que oíra e sentira antes cobrou sentido. Os páxaros o sol e ata os asubíos de "Ovejo" o amigo do meu pai.
Moi orixinal!
ResponderEliminar